حملات حشرات و کنه هایی که به قسمت هوایی گیاه (برگ ها، شاخساره ها و میوه ها) حمله می کنند توسط کرم ها، مگس های سفید، مگس ها، پشه ها، شته ها، تریپس، شپشک های آرد آلود، سوسک ها، حشرات، کنه های عنکبوتی قرمز و کنه های عنکبوتی انجام می شود. زرد، در میان دیگران.
همچنین حشرات خاکی وجود دارند که به ریشه و گردن گیاه حمله می کنند مانند کرم سیمی، کرم سفید یا کرم خاکستری.
در هر دو مورد، اگر جمعیت حشرات و کنه‌ها تکثیر شوند و به درستی کنترل نشوند، می‌توانند باعث زیان‌های جدی محصول شوند و بر عملکرد و سود دهی مزارع تأثیر منفی بگذارند.
برخی از حشرات (شته‌ها، برگ‌ها، تریپس‌ها و…) ناقل ویروس‌ها هستند که می‌توانند مشکل را تشدید کنند.
حملات حشرات همچنین باعث ورود قارچ های بیماریزای گیاهی به محصولات زراعی می شود، بنابراین کنترل موثر حشرات و کنه ها برای دستیابی به کیفیت و کمیت برداشت ضروری است.
حشره کش تارومار و کنه‌کش‌ها می‌توانند اثر کشنده خود را بر روی یک یا چند مرحله از رشد حشره و کنه اعمال کنند و بنابراین اگر تخم‌ها توسط لارو یا بالغ کشته شوند، به ترتیب تخم‌کش، لاروکش و بالغ‌کش محسوب می‌شوند.
حشره کش ها و کنه کش ها می توانند به طرق مختلف بر روی حشرات و کنه های مورد هدف درمان اثر بگذارند.
حشره کش های تماسی اثر کشنده خود را زمانی اعمال می کنند که ماده فعال در تماس مستقیم با آفت هدف قرار گیرد.
حشره کش هایی که با بلعیدن عمل می کنند، حشرات را هنگامی که مواد فعال را پس از وارد شدن به سیستم عروقی گیاه می بلعند، کنترل می کنند.
حشره کش های استنشاقی از طریق سیستم تنفسی آفت مورد نظر بر روی آن اثر می گذارند.
حشره کش هایی نیز وجود دارند که از طریق ترکیبی از اشکال فوق عمل می کنند.
حشره کش ها و کنه کش ها را نیز می توان بر اساس نوع فعالیتشان طبقه بندی کرد.
در حشره کش های سیستمیک، پس از استفاده از محصول و سپری شدن زمان عمل، محصول به داخل گیاه نفوذ کرده و به شیره آن وارد می شود و بدین ترتیب به تمام قسمت های آن می رسد.
